Semadan Bir El

	O günün alameti: Semadan (gökyüzünden) bir el uzanacak ve insanlar ona bakacak ve göreceklerdir. (El Kavlul Muhtasar Fi Alamatil Mehdiyyil Muntazar, s.53)

	O günün alameti semada (gökyüzünde) uzatılmış ve insanların kendisine bakıp durduğu bir el'dir. (Kitabül Burhan Fi Alametil Mehdiyyil Ahir Zaman, s.69)

Yukarıdaki hadislerde belirtilen "el" kelimesinin Arapçası "yed"dir. Bu kelimenin sözlük anlamları "el"in yanı sıra "kuvvet, kudret, güç, vasıta"dır. Bu hadiste de bu manalarda kullanılmış olması muhtemeldir.
İnsanların baktıklarında görebilecekleri bir "kuvvet, kudret, güç, vasıta" geçmiş dönemler için fazla bir anlam taşımamaktadır. Ancak bugünün dünyasının vazgeçilmez bir parçası olan televizyon gibi cihazlar hadislerde tarif edilen olaya açıklık getirmektedir. Yani bu hadiste geçen "el" ifadesi, güç anlamında kullanılmıştır. Ve gökten dalgalar halinde gelen görüntülere, yani televizyon yayınına işaret ettiği anlaşılmaktadır.

Konuyla ilgili diğer hadisler de oldukça ilgi çekicidir:

	Semadan (gökyüzünden) bir ses onu ismiyle çağıracak ve doğuda, batıda. olan bile bu sesi duyacak. (El Kavlul Muhtasar Fi Alamatil Mehdiyyil Muntazar, s. 54-55)

	Bu ses bütün yeryüzüne yayılacaktır, her kavim kendi dilinden duyacaktır. (Kitabül Burhan Fi Alametil Mehdiyyil Ahir Zaman, s. 51)

	Semadan (gökyüzünden) bir ses ki herkes bunu kendi lisanında işitir. (Kitabül Burhan Fi Alametil Mehdiyyil Ahir Zaman, s. 37)

Bu hadisler bütün yeryüzünde duyulacak ve her toplumun kendi lisanlarında işitecekleri bir sesten bahsetmektedir; bu şekilde radyo, televizyon ve benzeri haberleşme vasıtalarına işaret edildiği açıktır. Daha yüz yıl önce hayal edilemeyen bir gelişmeyi Peygamberimiz (sav)'in 1400 sene önce haber vermesi de bir mucizedir.
Bediüzzaman Said Nursi de sözü edilen hadisleri yorumlamış; bunların radyo, telefon gibi haberleşme vasıtalarını mucizevi bir şekilde haber verdiğini belirtmiştir.*
--------------------------------------------------------------------------------------
*. Şualar, Bediüzzaman Said Nursi, s. 496; Kıyamet Alametleri, İsmail Mutlu, Mutlu Yayıncılık, İstanbul, 1996, s.214